Artykuly spozywcze z dawnych lat

Robi · Post autor: **Robi** » 22 sty 2009, o 17:15

Rukia pisze: Albo makaron z mlekiem?

Takie zupki mleczne z makaronem to jadlem w szpitalu tylko

Rukia · Post autor: **Rukia** » 22 sty 2009, o 17:30

ZADNE zupki mleczne...
Tylko makaronik i troche zalane mlekiem, nie o konsystencji zupy....
nawet nie wiecie jak wszystkie nabialowe rzeczy smakuja po latach alergii na bialko...
Kocham jogurty, kefiry, maslanki, bialy ser i wszelkie pochodne

Elle · Post autor: **Elle** » 22 sty 2009, o 17:37

Czy wy musicie tyle pisać?

Dopiero wróciłam z pracy, nie wyrabiam z czytaniem!

Natuś - dzięki za podsumowania!

Post autor: **biały_delfin** » 22 sty 2009, o 20:47

Rukia pisze:W takiej wersji tez jadlam.
A jadaliscie makaron polewany samym maslem czasem z cukrem?
Albo makaron z mlekiem?

w stołówkach szpitalnych, chyba w przedszkolu

Post autor: **biały_delfin** » 22 sty 2009, o 20:48

Elle pisze:Czy wy musicie tyle pisać? Dopiero wróciłam z pracy, nie wyrabiam z czytaniem!

a co ma powiedzieć moderator ?

qba83 · Post autor: **qba83** » 22 sty 2009, o 22:33

Dla mnie makaron na słodko był zawsze niejadalny, podobnie jak placki ziemniaczane z cukrem, słodkie pierogi. Wyjątkiem jest ryż z jabłkami i cynamonem, który mi zawsze smakował, ale moja matka rzadko go robiła tylko z tego powodu, że mojej siostrze cynamon nie pasował do jabłek, mimo, że oddzielnie lubiła obie rzeczy. Podobnie do szarlotki nigdy nie było z cynamonem. Z ciast to najbardziej lubiłem placek drożdżowy z kruszonką, taki żeby jak najwięcej kruszonki na nim było. Często zjadałem samą kruszonkę, zostawiając oskubany placek, co denerwowało moja matkę i raz upiekła ciasto z samej kruszonki. W piekarniach u mnie były też drożdżówki z kruszonką i lukrem. Zawsze do szkoły je sobie kupowałem. Różne rodzaje drożdżówek różniły się wówczas kształtem. Więc: Z kruszonką były okrągłe, z makiem kanciaste, a z serem miały kształt ósemki. Dziś moich ulubionych drożdżówek z kruszonka nie ma w żadnej piekarni w mieście. Na dodatek babcia mi jakiś czas temu tłumaczyła, że "przecież nie robią drożdżówek z samą kruszonką". Jednak znalazłem takie w jednej piekarni w Szczecinie. Miały pełno kruszonki i okrągły kształt. Ze słodkości lubię tez tort z dużą ilością kremu maślanego, robionego z masła i żółtek z cukrem. W zależności od gustu można go dowolnie przyprawiać. Np. rumem, likierem, kawą, wanilią, skórką z cytrynybądź pomarańczy, czekoladą, albo świeżymi malinami bądź truskawkami. (można tez użyć dżemu). Kremem przekłada sie płaty biszkoptowe. Moja babcia jest przeciwniczką takiego kremu, bo jest ciężkostrawny. Woli zrobić świństwo z paczki Dr Oetkera. Na moje urodziny zawsze życzyłem sobie takli tort, jednak moja matka raz nie chciała mi go zrobić, dlatego, że "moja siostra nie lubi kremu".

Elle · Post autor: **Elle** » 22 sty 2009, o 22:38

qba83 pisze: Podobnie do szarlotki nigdy nie było z cynamonem.
Na moje urodziny zawsze życzyłem sobie takli tort, jednak moja matka raz nie chciała mi go zrobić, dlatego, że "moja siostra nie lubi kremu".

Szarlotka do cynamonu bardzo pasuje. A może siostrze smaki się zmieniły?

No nie! Twoje urodziny, twój tort, ale bez kremu, bo siostra.

qba83 · Post autor: **qba83** » 22 sty 2009, o 22:41

Elle pisze:
qba83 pisze: Podobnie do szarlotki nigdy nie było z cynamonem.
Na moje urodziny zawsze życzyłem sobie takli tort, jednak moja matka raz nie chciała mi go zrobić, dlatego, że "moja siostra nie lubi kremu".
Szarlotka do cynamonu bardzo pasuje. A może siostrze smaki się zmieniły?
No nie! Twoje urodziny, twój tort, ale bez kremu, bo siostra.

No tak było. na szczęście od dawna sam umiem taki tort zrobić.

Elle · Post autor: **Elle** » 22 sty 2009, o 22:42

WoW.

Natuś-77 · Post autor: **Natuś-77** » 23 sty 2009, o 09:04

Wiecie co, tak sobie myślę, że mieszkając we Wrocławiu spotykam się na co dzień z różnorodną kuchnia i jej nazewnictwem. Wrocław to właśnie taki tygiel kultur a co za tym idzie różnych kuchni. Jedni mówią pampuchy, parowce inni kluchy na parze.
Znana mi jest i oberiba i śląska moczka i wspominany tu przez Eryka krakowski piszyngier, zrazy i klopsy itd. Szkoda tylko, że na forum nie mamy nikogo z Mazur, Kaszub, Kurpii. Oni też mają swoje sękacze, kindziuki, kartacze, kiszkę ziemniaczaną...

Dudzio · Post autor: **Dudzio** » 23 sty 2009, o 09:51

Natuś-77 pisze:Oni też mają swoje sękacze, kindziuki, kartacze, kiszkę ziemniaczaną...

Kindziuki to chyba bardziej z litewska. Tak jak cepeliny, czy kołduny w rosole.

A co do klopsa, to ja robię wg starego przepisu z jajkami na twardo w środku i pieczonego w brytfannie. Potem kroi się go w plastry (jak pieczeń) ze świetnie widocznym jajeczkiem i polewa sosem. Bywalcy restauracji za czasów miłościwie nam panującej komuny powinni utożsamiać je z królową ówczesnych menu - pieczenią rzymską (z reguły towarzyszył jej brizol wołowy - inna dyżurna potrawa). Za to na małe okrągłe w z mielonego mięsa w sosie mówię pulpety, ale znajomi mówią klopsiki.
Rukia pisała o warszawskich sznyclach, czyli inaczej kotletach i ja właśnie pierwszy raz w Warszawie spotkałem się dawno temu ze sznyclem jako kotletem z piersi kurczaka w panierce . Ciotka, która tak je nazywała była rodowita przedwojenna warszawianką. U mnie w domu natomiast sznycle to były mielone.
Z historii pomyłek wynikających z różnego nazewnictwa potraw, bądź takiego samego nazewnictwa różnych potraw mogę przytoczyć powojenne opowiadanie. Rodowity warszawiak przybywszy zaraz po wojnie do małego miasta w Galicji zajrzał do restauracji i w jadłospisie zauważył danie o nazwie gołąbki. Kojarząc to ze smakowitym farszem ryżowo-mięsnym zawiniętym w liść słodkiej kapusty zamówił sobie porcję. Jakież było jego zdziwienie, kiedy przyniesiono mu coś z kaszą gryczaną, zawinięte w liście kapusty... kiszonej. Na uwagi kelner opowiedział mu, też ze zdziwieniem, że u nich właśnie to są gołąbki. Do dzisiaj wspomina tą sytuację z pewnym niesmakiem.

Robi · Post autor: **Robi** » 23 sty 2009, o 10:15

W tym tygodniu w jednym z powtarzanych programow na TVP Kultura Za chwile dalszy ciag programu , ten odcinek byl z 89 roku Mann z Materna nasmiewali sie z owczesnych zapiekanek , ze jest tam tylko bulka i ser a mialy byc pieczarki ktore zostaly zastapione jakims brunatnym proszkiem

Eryk75 · Post autor: **Eryk75** » 23 sty 2009, o 12:02

Robi pisze:Jest tam tylko bulka i ser a mialy byc pieczarki ktore zostaly zastapione jakims brunatnym proszkiem

Wiadomo, "Kuchnia pełna niespodzianek" to i różne rzeczy się znajdują w potrawach.

Dudzio · Post autor: **Dudzio** » 23 sty 2009, o 12:49

Z wariacjami hotdogowo-cebulowo - pieczarkowymi spotkałem się po raz pierwszy na Nowomiejskiej (zaraz przy Wąskim Dunaju) w Warszawie pod koniec lat 70. Drogie to było jak mokre zboże. Ale obowiązkowy punkt wycieczek.
Za to intensywny odór zapiekanek z mocną dawką ogórasa kiszonego był wyczuwalny na dworcu w Krakowie.
Z kolei Wrocek to mi się kojarzy z przejściem podziemnym na Świdnickiej i zapachem tostów.

A tak w ogóle to najwięcej w gastronomii zbiorowej było klimatów bigochowo-kapuściastych, przenikających się z olejowo-smażalnianymi i smalcowo-patelnianymi. Nad morzem dochodziły jeszcze flądrowo -olejowe.

Rukia · Post autor: **Rukia** » 23 sty 2009, o 13:50

Co sie tyczy zapiekanek, to w Krakowie sa trzy wspaniale miejsca, gdzie je serwuja:
-petla tramwajowa na Bronowicach Nowych - mnóstwo pieczarek, jeszcze wiecej sera - keczupik - miodzio.
- glówny kampus Politechniki Krakowskiej na ulicy..... Warszawskiej - zapiekanki z salatka

albo z prazona cebulka
- ulica Sienna (przy Rynku) - z boczkiem i cebula.... z pieca a nie mikrofali - cudnosci.

W Warszawie, na MDM-ie, stala za moich czasów licealnych taka budka, gdzie za to sprzedawali hot-dogi - wersja "europejska" z salata, pomidorem i prazona cebula i "amerykanka" z takim slodko-kwasnym sosem. Przepadalam za nimi, ale teraz to lubie najbardziej klasyczna wersje hot-dogów - bulka, duzo ostrej musztardy i parówka.

Dudziu wspominasz zaklady zbiorowego zywienia z ich specyficznym zapachami. No ja takze to kojarze, ale pierogi ruskie odsmazane z baru "Pod Temida" nie maja sobie równych.

A jeszcze mi sie przypomniala taka anegdota kulinarno-wakacyjna - to bylo w Bieszczadach na obozie wedrownym - zeszlismy do Ustrzyk wyposzczeni po 2 tygodniach obizowego jedzenia i w knajpce przy drodze w menu byl hamburger. Wszyscy zamówili - a dostalismy po sztuce miesa w swiezym wiejskim chlebie z musztarda i chrzanem podanymi obok. Po pierwszym szoku zajadalismy az nam sie uszy trzesly - pyszny byl ten hamburger po bieszczadzku