Teraz ja
Byłam dość chorowitym dzieckiem, skłutym domięśniowo w domu przez energiczne pielęgniarki( oczywiście penicyliną), przynajmniej 2 razy w miesiącu wyczekiwałam swojej kolejki w tzw.Ośrodku Zdrowia.Były tam tabliczki edukacyjne pt."Kotek wam opowie, jak Jaś przedszkolaczek dba o swoje zdrowie"(co ciekawe, obecne do końca lat 90- tych, chyba zapytam się, czy można je odkupić, jeśli jeszcze są)
Ale najwięcej wspomnień ze szpitala w Gorzowie.Nie wiedzieli, co mi dolega, termin "alergia" był niepopularny.Miałam 5 lat,zero rodziców, odwiedziny raz w tyg.najpierw szalałam,jedząc np.pastę do zębów,pisząc pisakami po parapetach itp.Natomiast pózniej uciekałam do gab.zabiegowego,gdzie nie sposób mnie było wypędzić.Raz nawet weszłam na tzw"konsylium",taka byłam zainteresowana.Ale się wtedy naoglądałam.Od razu oświadczyłam,że będę pielęgniarką
No i mam co chciałam......
), ale pamiętam, jak mając ze 4 lata pojawiły się dziwne plamy na mojej skórze. Moja mama zaprowadziła mnie oczywiście do przychodni, znajdującej się na tyłach Parku Ujazdowskiego (bardzo lubiłem wspinanie się po schodach Górnośląską przy sejmie - kto zna ten fragment Warszawy, przyzna, że to bardzo klimatyczny zakątek). Lekarki w owej przychodni to były w większości nieprzyjemne panie po 50-tce. Nie zapomnę, jak widząc mnie w progu gabinetu, lekarka zaczęła wymachiwać rękoma i krzyczeć: "Proszę się nie zbliżać, to szkarlatyna!" 
, to z ciebie taka rozrabiaka była? 