A oto moje ulubione ksiazki:
1) "Mateuszek na zaczarowanej wyspie" Stefanii Szuchowej
Opowiadanie o piecioletnim, niegrzecznym Mateuszku, ktory trafia na zaczarowana wyspe, gdzie mieszkaja trzy dziewczynki o imionach: Prosze, Dziekuje, Przepraszam... Pamietam, ze ksiazka miala piekne ilustracje. Jedna dziewczynka byla blondynka, druga szatynka, a trzecia ruda. I wszystkie byly sliczne.
I wszystko bylo takie bajkowe i kolorowe...Tutaj jest wersja tego opowiadania:
http://www.mamacafe.pl/forum/showthread.php?t=2856
2) Dzien w przedszkolu
Ta ksiazeczka tez byla bardzo ladna, miala sztywne strony, a ilustracje byly zrobione technika kolazu np. zaslonki z kawalkow materialu. Zawsze mnie to intrygowalo. Pamietam takie fragmenty:
A teraz bedzie lezakowanie,
gdy Jas sie przespi - weselszy wstanie.
(Na hustawce) W gore i na dol wesola jazda.
Gdzie ladujemy? Pewnie na gwiazdach.
Umylem czysto rece w lazience,
ktorym recznikiem wytrzec mam rece?
Kto mi moj recznik znajdzie tu predko?
To ten, gdzie wisi znaczek z wisienka!
3) "Co Krysia sama potrafi" Jadwigi Korczakowskiej
Ksiazka miala piekne obrazki. Krysia miala na kazdym obrazku inna sukienke.
A na okladce z tylu byla lalka, ktora wygladala jak Krysia. Pamietam takie fragmenty:
Mama sprzata, zmywa, zajec ma bez liku.
A Krysia? Zabawki uklada w kaciku.
Mamusia prasuje, slizga sie zelazko.
Krysia wziela ksiazke - oglada obrazki.
Mruczek umyl lapka pyszczek, uszy, szyje.
A Krysia w lazience sama rece myje.
To sa najwczesniejsze wspomnienia z mojego dziecinstwa i chyba dlatego najslodsze...
Bardzo wzruszająca była także książka "Artiomka i uczniowie", nie wiem czyjego autorstwa. O szewcu Artiomce, który od uczniów nauczył sie czytać, wpadł nawet przez to w jakieś kłopoty. Z Niziurskiego była "Księga urwisów" i "Przygody Marka Piegusa" oraz straszny, koszmarny, utrzymany w jedynym słusznym duchu socrealistycznej myśli "Dzwonnik od św. Floriana" (owszem, akcenty socrealistyczne są też w "Księdze urwisów", inaczej by mu jej nie wydali, ale w odróżnieniu od tej drugiej jest to książka wciągająca i dobrze napisana). Z dużym sentymentem wspominam też "Pokój na poddaszu" Wandy Wasilewskiej. Wiem, że ta pani ma bardzo złą opinię z racji swoich działań politycznych, ale jako dziecko nie miałam o tym pojęcia, a sama książka bardzo mnie wzroszyła , do dziś pamiętam heroiczną walkę Ani, Ignasia i ich rodzeństwa o pozostanie razem, o to, żeby zarobić na podstawowe rzeczy potrzebne do przeżycia. Szczególnie utkwiło mi w pamięci, jak każde z nich w tajemnicy przed pozostałymi załatwiało coś na gwiazdkę: a to choinkę, a to jakiś prezent czy ozdobę.
Dzieki niemu przypomnialo mi sie sporo ksiazek i "Nalle wesoly niedzwiadek" jedna z moich ulubionych lektur.
.
- sponiewierany egzemplarz jeszcze gdzieś mam). Oprócz niej moje ulubione książki z dzieciństwa to "Z przygód krasnala Hałabały", "Jacek, Wacek i Pankracek", "Szelmostwa lisa Witalisa", "Dzieci z Bullerbyn".